dead poets society

türkçeye ölü ozanlar derneği olarak çevrilen yönetmenliğini peter weirın yaptığı dram filmi. başrollerinde robin williams, ethan hawke gibi önemli isimler oynamıştır. disiplinli bir erkek okulunda yeni gelen edebiyat öğretmeninin öğrencileriyle olan ilişkisi anlatmıştır.

muhteşem bir kitap ve film. robin williams filminde efsanedir. kalıpların dışına çıkmak ve inandığın değerler için mücadele etmeyi mükemmel anlatır.

(bkz: Oh captain my captain)

insana içinden geleni yapması konusunda ilham veren, rahmetli robin williams'ın ciddi manada aştığı film. sıranın üstüne çıktıkları sahne için bile tekrar izleyebilirim.

aşağıdaki repliklerin geçtiği filmdir. --- spoiler --- aptalca hayaller peşinde koşmayan bir kalp gösterin, ben de size mutlu bir insan göstereyim. vakit varken tomurcukları topla. zaman hala uçup gidiyor ve bugün gülümseyen bu çiçek, yarın ölüyor olabilir... eğer biz gölgeler haddimizi aşmışsak, her şeyin tatlıya bağlandığını düşünün. aslında bu görüntüler oluşurken siz kazara burada bulundunuz. --- spoiler --- eski sagopa kajmer'i derinden etkilemiş bir filmdir ki çoğu skitini buradan kesmiştir.

muhteşem replikleri var; "hayatın iliğini emmek, kemiği boğazına kaçırmak değildir" "aptalca hayaller peşinde koşmayan bir kalp gösterin, ben de size mutlu bir insan göstereyim" "bu bir savaş, muharebe; kalpleriniz ve ruhunuz yara alabilir" "kim ne derse desin, sözcükler ve düşünceler dünyayı değiştirebilir".

adamın dibi bir edebiyat öğretmenini ve derse girdiği gençlerin ona olan sevgisini anlatan güzel film. günlük hayatta da çok az da olsa böyle hocalar var, onları sevelim, el üstünde tutalım.

kitabını çok sevmiştim. filmi hiçbir zaman tatmin edememişti beni. kitabı okurken büyülenmiştim resmen.

''aptalca hayaller peşinde koşmayan bir kalp gösterin, ben de size mutlu bir insan göstereyim.'' ''kim ne derse desin, sözcükler ve düşünceler dünyayı değiştirebilir.'' (john keating)

robin williams'ın efsane filmlerinden biri. o çocukları değiştirmesi, onların içinde olan düşünceyi ortaya çıkarmasını izlemek tek kelimeyle mükemmeldi. "... john keating: bilemediniz. ama önemli olan yarışmaktı. çünkü hepimiz solucan yemi olacağız, arkadaşlar! buna ister inanın, ister inanmayın, her birimiz bir gün nefes almayı kesecek ve öleceğiz. şimdi öne doğru bir adım atın. ve geçmişten gelen bu yüzleri biraz inceleyin. onlara daha önce ciddi olarak bakmadınız. sizden pek farklı değiller. aynı saç modeli. tıpkı sizler gibi hormonlara sahipler. sizler gibi yenilmez hissediyorlar! dünya onlar için bir istiridye. çok büyük şeyler başaracaklarına inanıyorlar. sizler gibi gözleri umutla dolu. peki yapabileceklerini yapmak için yaşamaya acaba çok geç mi başladılar? çünkü bu oğlanlar artık çiçeklere gübre oldu. ama eğer dikkatle dinlerseniz size fısıldadıklarını duyarsınız. yaklaşın. dinleyin! duyuyor musunuz? carpe… carpe… carpe diem… yaşadığınız günü kavrayın, çocuklar. hayatınızı olağandışı yapın!"

kitaptan filme uyarlananların aksine filmden kitaba uyarlanmıştır.

12-13 yaşlarında okuduğum ve etkisini hala sürdüren kitap. kitaplığımda onca mükemmel kitap olmasına rağmen, zamanında beni çok etkilediğinden biri kitap önermemi istediğinde ilk aklıma gelen kitaptır. önce kitabının okunmasını sonrasında filminin izlenmesini tavsiye ederim. ps: seize the day

dün gece yine izleyip büyülendiğim film. bazı şeyler hiç eskimiyor.

indirmeme rağmen izlemeye fırsat bulmadığım film

çok çok sağlam film

mükemmel bir film. çocuklardaki değişim ekrana mükemmel yansıtılmış. "ama şiir, güzellik, romantizm ve aşk! bunlar bizi hayatta tutan şeylerdir."

robin williams'a olan hayranlığımın başladığı film. kitabı ayrı, filmi ayrı güzel. "hayatta önemli şeylerle alakadar olun: aşk, güzellik, hakikat, adalet gibi."

oh captain my captain.

okulda vakit geçsin diye boş boş izletilmesinden rahatsızlık duyduğum film. çok daha bilinçli olunmalı bu film konusunda kitabı okutulmalı üzerine sohbetler edilmeli. filmin insanların hayatına yön veren, tutkularımızın peşinden koşmazsak yaşadığımız hayatın bizim olmayacağını söyleyen, derinlerde biyerde mutlaka hüznün olduğunu gösteren ve kalbimizi ruhumuzu bakış açımızı etkileyebilecek bir başyapıt olduğunu alelade olmadığını unutulmamalıyız. (bkz: carpe diem)

"kim ne derse desin kelimeler ve fikirler dünyayı değiştirebilir." "cesur olunması gereken ve dikkat edilmesi gereken zamanlar vardır, bilge bir insan hangisi olduğunu anlayabilir." "oy reis, koca reis!" (bkz: asdfghjklşi)

kitabını yıllar önce okumuştum, filmi ise az önce izledim. başyapıt. izlenilmesi, okunulması ve ders alınması gereken bir eser.

(bkz: robert sean leonard) gibi bir aşkım oynuyor. filmini izlemeyi planlıyorum en yakın zamanda

olayın geçtiği okulda kesinlikle mahmut hoca gibi bir müdür olmalı. o zaman tadından yenmez.

muhteşem bir filmdir, kitabını alsam dahi okumaya fırsat bulamadan kaybettiğim ya da benden gizli kitaplığımdan kitap çalan bir canavar tarafından çalındı. film baştan sona çok güzel özellikle şu söz apayrı bir dünyadır: “vakit varken tomurcukları topla. zaman hala uçup gidiyor ve bugün gülümseyen bu çiçek yarın ölüyor olabilir."

herkes şiir yazsaydı, tanrı korusun, dünya açlıktan ölürdü. --- spoiler --- bana sevgiyi öğretmek mi sen onu kendine öğret bu konuda profesörüm ben eğer sevgi tanrısı diye bir şey varsa sevmeyi benden öğrensin --- spoiler ---

--- spoiler --- "inadına yaşamak istediğim için gittim ormana. dibine kadar yaşamak... ve iliğini emmek istedim hayatın. bozguna uğramak değildi hayat. ve ecelim geldiği zaman, yaşamadığımı keşfetmek de değildi." - henry david thoreau (bkz: carpe diem) --- spoiler ---

Önce tiyatroda seyretmiş, sonra kitabı okumuştum. Ama şu meşhur cümlenin beynime kazınması, bana gülümsediğin son fotoğrafta arkandaki duvarda yazmasıyla olmuştu: Vakit varken tomurcukları topla , zaman hâlâ uçup gidiyor. Ve bugün gülümseyen bu çiçek, yarın soluyor olabilir.

Hayatımı darma dağın eden bir travmayı yeni yaşadığım sıralarda izlediğim ve aynı travmaya ev sahipliği yapan bir film. O zaman izlediğimde beni çok sarsmıştı. 5 yıl sonra bugün bir ödev için açıp izlemek zorundayım. Nasıl hissedettireceğini çok merak ediyorum.

hem kitabı, hem filmi güzel olan nadir eserlerden birisi. filmin bu derece güzel olmasının sebebi biraz da robin williams tabii ki. ayrıca birçok kişinin aksine ben "oh captain my captain" çevirisinin "oy reis koca reis" olarak çevrilmesini güzel buluyorum. belki bu çeviriyi can yücel'in yaptığını bilmek sizin de fikirlerinizi değiştirebilir :)

(bkz: mona lisa smile) bu tarz öğrenci öğretmen etkileşimli filmleri çok ilham verici buluyorum, bu türevlerde ne çekseler istisnasız izlerim.

(#4000957) 3 günde ancak bitirebildim ve çok kötü hissettirdi. Filme gelecek olursam müthiş birRobin Williams oyunculuğu ve muhteşem bir öğretmen modeli. Ama gelenekçi bir okulda maalesef hiçbir zaman "çağa ayak uyduran" öğretmenlere ihtiyaç yoktur...

kitap uyarlaması olduğu halde, kitaptaki hazzı veren nefis film. hatta kitabını okurken daha az dokunmuştu bana, filmi 2 kere izledim her izlediğimde içime oturdu. tabii buradaki en büyük pay robin williams faktörüne ait. başkası oynasa aynı etkiyi vermezdi.

sevdigimezaraltında sayesinde bir kez daha izlediğim film. Kitabını daha 7. Sınıftayken okutmuşlardı ve o zaman büyülü bir kitap gibi gelmişti, kaç yaşındayım, kitabın ismini duyduğumda bile tüylerim diken diken olur, kitabı, kahramanları, öğretmeni çoğu şeyi hayranlıkla hatırlarım. Kitabında da ağlamıştım filminde de ağladım:’( (bkz: oh captain my captain) (bkz: Carpe diem) --- spoiler --- Ölü ozanlar, kendilerini hayatın iliğini emmeye adamışlardı. --- spoiler ---

Lisede hazırlıktayken ingilizce altyazılı izleyip yarısını anlamadığım film. Daha sonra türkçe altyazıyla baştan sona izledim ve neler kaçırdığımı fark ettim. Bir ögretmenin insan hayatına nasıl dokunduğu ve ona şekil verdiğini anlatıyor. Tam bu filmi izlediğimiz dönemde ingilizce hocamız müdür tarafından boş bi sebepten dolayı ağlatılmıştı. Hoca sınıfa girdiğinde o meşhur repliği (bkz: oh captain my captain) söyleyip mutlu etmeye çalışmıştık. Başlığı görünce anılarım canlandı.